De uitvoering van het stabiliteitsprogramma in 2002.

Het Stabiliteits- en groeipact heeft over het ganse jaar 2002 aanleiding gegeven tot intense debatten. De concrete toepassingsmodaliteiten van het Pact vormden, vooral in een context van conjuncturele inzinking, het centrale discussiepunt. Wat België betreft, waar de schuldgraad hoog blijft, hebben de discussies geleid tot een strakkere waakzaamheid over het ritme van schuldafbouw op korte en middellange termijn. Daardoor wordt de noodzaak om een vorderingensaldo te behalen “dat vrijwel in evenwicht is of een overschot vertoont”, hetgeen tot de essentie van het Stabiliteits- en groeipact behoort, eerder versterkt dan verzwakt.

Eind 2001 heeft de Belgische Regering, conform de beschikkingen van dat Pact, een geactualiseerd Stabiliteitsprogramma (2002-2005) aangenomen dat de krachtlijnen en de doelstellingen van haar begrotingsbeleid voor de betrokken jaren duidelijk omschrijft. In de jaarlijks ingediende Programma’s wordt de Afdeling gevraagd om in de loop van de maanden februari-maart een advies uit te brengen over de naleving van de doelstellingen van het Stabiliteitsprogramma in het voorbije jaar.